Vulgata

Congregantes vero Phili sthim agmina sua in proe lium, convenerunt in Socho Iudae et castrametati sunt inter Socho et Azeca in Aphesdommim.

Porro Saul et viri Israel congregati venerunt in vallem Terebinthi et instruxerunt aciem ad pugnandum contra Philisthim.

Et Philisthim stabant super montem ex hac parte, et Israel stabat super montem ex altera parte; vallisque erat inter eos.

Et egressus est vir propugnator de castris Philisthinorum nomine Goliath de Geth altitudinis sex cubitorum et palmi.

Et cassis aerea super caput eius, et lorica squamata induebatur; porro pondus loricae eius quinque milia siclorum aeris.

Et ocreas aereas habebat in cruribus, et acinaces aereus erat inter umeros eius.

Hastile autem hastae eius erat quasi liciatorium texentium, ipsum autem ferrum hastae eius sescentos siclos habebat ferri; et armiger eius antecedebat eum.

Stansque clamabat adversum agmina Israel et dicebat eis: "Quare venitis parati ad proelium? Numquid ego non sum Philisthaeus, et vos servi Saul? Eligite ex vobis virum, et descendat ad singulare certamen!

Si quiverit pugnare mecum et percusserit me, erimus vobis servi; si autem ego praevaluero et percussero eum, vos servi eritis et servietis nobis".

Et aiebat Philisthaeus: "Ego exprobravi agminibus Israel hodie: Date mihi virum, et ineat mecum singulare certamen!".

Audiens autem Saul et omnes Israelitae sermones Philisthaei huiuscemodi stupebant et metuebant nimis.

David autem erat filius viri Ephrathaei, de quo supra dictum est, de Bethlehem Iudae, cui erat nomen Isai; qui habebat octo filios et erat vir in diebus Saul senex et grandaevus inter viros.

Abierunt autem tres filii eius maiores post Saul in proelium; et nomina trium filiorum eius, qui perrexerant ad bellum: Eliab primogenitus et secundus Abinadab tertiusque Samma.

David autem erat minimus; tribus ergo maioribus secutis Saulem,

ibat David et revertebatur a Saul, ut pasceret gregem patris sui in Bethlehem.

Procedebat vero Philisthaeus mane et vespere et stabat quadraginta diebus.

Dixit autem Isai ad David filium suum: "Accipe fratribus tuis ephi frumenti tosti et decem panes istos et curre in castra ad fratres tuos.

Et decem formellas casei has deferes ad tribunum, et fratres tuos visitabis, si recte agant; et pignus ab eis referes".

Saul autem et illi et omnes filii Israel in valle Terebinthi pugnabant adversum Philisthim.

Surrexit itaque David mane et commendavit gregem custodi et onustus abiit, sicut praeceperat ei Isai. Et venit ad carraginem, dum exercitus egrediebatur ad pugnam et vociferabatur in certamine.

Direxerunt ergo Israel et Philisthim aciem adversus aciem.

Derelinquens autem David vasa, quae attulerat, sub manu custodis ad sarcinas, cucurrit ad locum certaminis et interrogabat, si omnia recte agerentur erga fratres suos.

Cumque adhuc ille loqueretur eis, apparuit vir ille propugnator ascendens, Goliath nomine, Philisthaeus de Geth, ex castris Philisthinorum; et loquente eo haec eadem verba, audivit David.

Omnes autem Israelitae, cum vidissent virum, fugerunt a facie eius timentes eum valde.

Et dixit unus quispiam de Israel: "Num vidistis virum hunc, qui ascendit? Ad exprobrandum enim Israeli ascendit. Virum ergo, qui percusserit eum, ditabit rex divitiis magnis et filiam suam dabit ei; et domum patris eius faciet absque tributo in Israel".

Et ait David ad viros, qui stabant secum, dicens: "Quid dabitur viro, qui percusserit Philisthaeum hunc et tulerit opprobrium de Israel? Quis est enim hic Philisthaeus incircumcisus, qui exprobravit acies Dei viventis?".

Referebat autem ei populus eundem sermonem dicens: "Haec dabuntur viro, qui percusserit eum".

Quod cum audisset Eliab frater eius maior, loquente eo cum aliis, iratus est contra David et ait: "Quare venisti et cui dereliquisti pauculas oves illas in deserto? Ego novi superbiam tuam et nequitiam cordis tui, quia ut videres proelium descendisti".

Et dixit David: "Quid feci? Numquid non verbum est?".

Et declinavit paululum ab eo ad alium dixitque eundem sermonem; et respondit ei populus verbum sicut prius.

Audita sunt autem verba, quae locutus est David, et annuntiata in conspectu Saul.

Ad quem cum fuisset adductus, locutus est ei: "Non concidat cor cuiusquam in eo; ego servus tuus vadam et pugnabo adversus Philisthaeum istum".

Et ait Saul ad David: "Non vales resistere Philisthaeo isti nec pugnare adversus eum, quia puer es; hic autem vir bellator ab adulescentia sua".

Dixitque David ad Saul: "Pascebat servus tuus patris sui gregem, et veniebat leo vel ursus tollebatque arietem de medio gregis.

Et sequebar eos et percutiebam eruebamque de ore eorum; et illi consurgebant adversum me, et apprehendebam mentum eorum et percutiebam interficiebamque eos.

Nam et leonem et ursum interfecit servus tuus; erit igitur et Philisthaeus hic incircumcisus quasi unus ex eis, quia ausus est maledicere exercitum Dei viventis".

Et ait David: "Dominus, qui eruit me de manu leonis et de manu ursi, ipse liberabit me de manu Philisthaei huius". Dixit autem Saul ad David: "Vade, et Dominus tecum sit".

Et induit Saul David vestimentis suis et imposuit galeam aeream super caput eius et vestivit eum lorica.

Accinctus ergo David gladio eius super vestem suam coepit tentare, si armatus posset incedere; non enim habebat consuetudinem. Dixitque David ad Saul: "Non possum sic incedere, quia nec usum habeo". Et deposuit ea

et tulit baculum suum in manu sua; et elegit sibi quinque levissimos lapides de torrente et misit eos in peram pastoralem, qua ut sacculo lapidum utebatur, et fundam manu tulit et processit adversum Philisthaeum.

Ibat autem Philisthaeus incedens et appropinquans adversum David, et armiger eius ante eum.

Cumque inspexisset Philisthaeus et vidisset David, despexit eum; erat enim adulescens rufus et pulcher aspectu.

Et dixit Philisthaeus ad David: "Numquid ego canis sum, quod tu venis ad me cum baculo?". Et maledixit Philisthaeus David in diis suis;

dixitque ad David: "Veni ad me, et dabo carnes tuas volatilibus caeli et bestiis terrae".

Dixit autem David ad Philisthaeum: "Tu venis ad me cum gladio et hasta et acinace; ego autem venio ad te in nomine Domini exercituum, Dei agminum Israel, quibus exprobrasti.

Hodie dabit te Dominus in manu mea, et percutiam te et auferam caput tuum a te; et dabo cadaver tuum et cadavera castrorum Philisthim hodie volatilibus caeli et bestiis terrae, ut sciat omnis terra quia est Deus in Israel,

et noverit universa ecclesia haec quia non in gladio nec in hasta salvat Dominus: ipsius enim est bellum, et tradet vos in manus nostras".

Cum ergo surrexisset Philisthaeus et veniret et appropinquaret contra David, festinavit David et cucurrit ad pugnam adversum Philisthaeum.

Et misit manum suam in peram tulitque unum lapidem et funda iecit; et percussit Philisthaeum in fronte, et infixus est lapis in fronte eius, et cecidit in faciem suam super terram.

Praevaluitque David adversum Philisthaeum in funda et in lapide; percussumque Philisthaeum interfecit. Cumque gladium non haberet in manu, David

cucurrit et stetit super Philisthaeum; et tulit gladium eius et eduxit eum de vagina sua et interfecit eum praeciditque caput eius. Videntes autem Philisthim quod mortuus esset fortissimus eorum fugerunt.

Et consurgentes viri Israel et Iudae vociferati sunt et persecuti Philisthaeos usque dum venirent ad Geth et usque ad portas Accaron. Cecideruntque vulnerati de Philisthim in via a Saarim usque ad Geth et usque ad Accaron.

Et revertentes filii Israel, postquam persecuti fuerant Philisthaeos, praedati sunt castra eorum.

Assumens autem David caput Philisthaei attulit illud in Ierusalem; arma vero eius posuit in tabernaculo.

Eo autem tempore, quo viderat Saul David egredientem contra Philisthaeum, ait ad Abner principem militiae: "De qua stirpe descendit hic adulescens, Abner?". Dixitque Abner: "Vivit anima tua, rex, quia non novi".

Et ait rex: "Interroga tu, cuius filius sit iste puer".

Cumque regressus esset David, percusso Philisthaeo, tulit eum Abner et introduxit coram Saul caput Philisthaei habentem in manu.

Et ait ad eum Saul: "De qua progenie es, o adulescens?". Dixitque David: "Filius servi tui Isai Bethlehemitae ego sum".