Vulgata

Pervenit autem in Derben et Lystram. Et ecce discipulus quidam erat ibi nomine Timotheus, filius mulieris Iudaeae fidelis, patre autem Graeco;

huic testimonium reddebant, qui in Lystris erant et Iconii fratres.

Hunc voluit Paulus secum proficisci et assumens circumcidit eum propter Iudaeos, qui erant in illis locis; sciebant enim omnes quod pater eius Graecus esset.

Cum autem pertransirent civitates, tradebant eis custodire dogmata, quae erant decreta ab apostolis et presbyteris, qui essent Hierosolymis.

Ecclesiae quidem confirmabantur fide et abundabant numero cotidie.

Transierunt autem Phrygiam et Galatiae regionem, vetati a Sancto Spiritu loqui verbum in Asia;

cum venissent autem circa Mysiam, tentabant ire Bithyniam, et non permisit eos Spiritus Iesu;

cum autem praeterissent Mysiam, descenderunt Troadem.

Et visio per noctem Paulo ostensa est: vir Macedo quidam erat stans et deprecans eum et dicens: "Transiens in Macedoniam, adiuva nos!".

Ut autem visum vidit, statim quaesivimus proficisci in Macedoniam, certi facti quia vocasset nos Deus evangelizare eis.

Navigantes autem a Troade recto cursu venimus Samothraciam et sequenti die Neapolim

et inde Philippos, quae est prima partis Macedoniae civitas, colonia. Eramus autem in hac urbe diebus aliquot commorantes.

Die autem sabbatorum egressi sumus foras portam iuxta flumen, ubi putabamus orationem esse, et sedentes loquebamur mulieribus, quae convenerant.

Et quaedam mulier nomine Lydia, purpuraria civitatis Thyatirenorum colens Deum, audiebat, cuius Dominus aperuit cor intendere his, quae dicebantur a Paulo.

Cum autem baptizata esset et domus eius, deprecata est dicens: "Si iudicastis me fidelem Domino esse, introite in domum meam et manete"; et coegit nos.

Factum est autem, euntibus nobis ad orationem, puellam quandam habentem spiritum pythonem obviare nobis, quae quaestum magnum praestabat dominis suis divinando.

Haec subsecuta Paulum et nos clamabat dicens: "Isti homines servi Dei Altissimi sunt, qui annuntiant vobis viam salutis".

Hoc autem faciebat multis diebus. Dolens autem Paulus et conversus spiritui dixit: "Praecipio tibi in nomine Iesu Christi exire ab ea"; et exiit eadem hora.

Videntes autem domini eius quia exivit spes quaestus eorum, apprehendentes Paulum et Silam traxerunt in forum ad principes;

et producentes eos magistratibus dixerunt: "Hi homines conturbant civitatem nostram, cum sint Iudaei,

et annuntiant mores, quos non licet nobis suscipere neque facere, cum simus Romani".

Et concurrit plebs adversus eos; et magistratus, scissis tunicis eorum, iusserunt virgis caedi

et, cum multas plagas eis imposuissent, miserunt eos in carcerem, praecipientes custodi, ut caute custodiret eos;

qui cum tale praeceptum accepisset, misit eos in interiorem carcerem et pedes eorum strinxit in ligno.

Media autem nocte, Paulus et Silas orantes laudabant Deum, et audiebant eos, qui in custodia erant;

subito vero terraemotus factus est magnus, ita ut moverentur fundamenta carceris, et aperta sunt statim ostia omnia, et universorum vincula soluta sunt.

Expergefactus autem custos carceris et videns apertas ianuas carceris, evaginato gladio volebat se interficere, aestimans fugisse vinctos.

Clamavit autem Paulus magna voce dicens: "Nihil feceris tibi mali; universi enim hic sumus".

Petitoque lumine, intro cucurrit et tremefactus procidit Paulo et Silae;

et producens eos foras ait: "Domini, quid me oportet facere, ut salvus fiam?".

At illi dixerunt: "Crede in Domino Iesu et salvus eris tu et domus tua".

Et locuti sunt ei verbum Domini cum omnibus, qui erant in domo eius.

Et tollens eos in illa hora noctis lavit eos a plagis, et baptizatus est ipse et omnes eius continuo;

cumque perduxisset eos in domum, apposuit mensam et laetatus est cum omni domo sua credens Deo.

Et cum dies factus esset, miserunt magistratus lictores dicentes: "Dimitte homines illos!".

Nuntiavit autem custos carceris verba haec Paulo: "Miserunt magistratus, ut dimittamini; nunc igitur exeuntes ite in pace".

Paulus autem dixit eis: "Caesos nos publice, indemnatos, cum homines Romani essemus, miserunt in carcerem; et nunc occulte nos eiciunt? Non ita, sed veniant et ipsi nos educant".

Nuntiaverunt autem magistratibus lictores verba haec. Timueruntque audito quod Romani essent;

et venientes deprecati sunt eos et educentes rogabant, ut egrederentur urbem.

Exeuntes autem de carcere introierunt ad Lydiam et, visis fratribus, consolati sunt eos et profecti sunt.