Vulgata

Cum autem perambulassent Amphipolim et Apolloniam, venerunt Thessalonicam, ubi erat synagoga Iudaeorum.

Secundum consuetudinem autem suam Paulus introivit ad eos et per sabbata tria disserebat eis de Scripturis

adaperiens et comprobans quia Christum oportebat pati et resurgere a mortuis, et: "Hic est Christus, Iesus, quem ego annuntio vobis".

Et quidam ex eis crediderunt et adiuncti sunt Paulo et Silae et de colentibus Graecis multitudo magna et mulieres nobiles non paucae.

Zelantes autem Iudaei assumentesque de foro viros quosdam malos et turba facta concitaverunt civitatem; et assistentes domui Iasonis quaerebant eos producere in populum.

Et cum non invenissent eos, trahebant Iasonem et quosdam fratres ad politarchas clamantes: "Qui orbem concitaverunt, isti et huc venerunt,

quos suscepit Iason; et hi omnes contra decreta Caesaris faciunt, regem alium dicentes esse, Iesum".

Concitaverunt autem plebem et politarchas audientes haec;

et accepto satis ab Iasone et a ceteris, dimiserunt eos.

Fratres vero confestim per noctem dimiserunt Paulum et Silam in Beroeam; qui cum advenissent, in synagogam Iudaeorum introierunt.

Hi autem erant nobiliores eorum, qui sunt Thessalonicae, qui susceperunt verbum cum omni aviditate, cotidie scrutantes Scripturas, si haec ita se haberent.

Et multi quidem crediderunt ex eis et Graecarum mulierum honestarum et virorum non pauci.

Cum autem cognovissent in Thessalonica Iudaei quia et Beroeae annuntiatum est a Paulo verbum Dei, venerunt et illuc commoventes et turbantes multitudinem.

Statimque tunc Paulum dimiserunt fratres, ut iret usque ad mare; Silas autem et Timotheus remanserunt ibi.

Qui autem deducebant Paulum, perduxerunt usque Athenas; et accepto mandato ad Silam et Timotheum, ut quam celerrime venirent ad illum, profecti sunt.

Paulus autem cum Athenis eos exspectaret, irritabatur spiritus eius in ipso videns idololatriae deditam civitatem.

Disputabat igitur in synagoga cum Iudaeis et colentibus et in foro per omnes dies ad eos, qui aderant.

Quidam autem ex Epicureis et Stoicis philosophi disserebant cum eo. Et quidam dicebant: "Quid vult seminiverbius hic dicere?"; alii vero: "Novorum daemoniorum videtur annuntiator esse", quia Iesum et resurrectionem evangelizabat.

Et apprehensum eum ad Areopagum duxerunt dicentes: "Possumus scire quae est haec nova, quae a te dicitur, doctrina?

Mira enim quaedam infers auribus nostris; volumus ergo scire quidnam velint haec esse".

Athenienses autem omnes et advenae hospites ad nihil aliud vacabant nisi aut dicere aut audire aliquid novi.

Stans autem Paulus in medio Areopagi ait: "Viri Athenienses, per omnia quasi superstitiosiores vos video;

praeteriens enim et videns simulacra vestra inveni et aram, in qua scriptum erat: "Ignoto deo". Quod ergo ignorantes colitis, hoc ego annuntio vobis.

Deus, qui fecit mundum et omnia, quae in eo sunt, hic, caeli et terrae cum sit Dominus, non in manufactis templis inhabitat

nec manibus humanis colitur indigens aliquo, cum ipse det omnibus vitam et inspirationem et omnia;

fecitque ex uno omne genus hominum inhabitare super universam faciem terrae, definiens statuta tempora et terminos habitationis eorum,

quaerere Deum, si forte attrectent eum et inveniant, quamvis non longe sit ab unoquoque nostrum.

In ipso enim vivimus et movemur et sumus, sicut et quidam vestrum poetarum dixerunt: "Ipsius enim et genus sumus".

Genus ergo cum simus Dei, non debemus aestimare auro aut argento aut lapidi, sculpturae artis et cogitationis hominis, divinum esse simile.

Et tempora quidem ignorantiae despiciens Deus, nunc annuntiat hominibus, ut omnes ubique paenitentiam agant,

eo quod statuit diem, in qua iudicaturus est orbem in iustitia in viro, quem constituit, fidem praebens omnibus suscitans eum a mortuis".

Cum audissent autem resurrectionem mortuorum, quidam quidem irridebant, quidam vero dixerunt: "Audiemus te de hoc iterum".

Sic Paulus exivit de medio eorum.

Quidam vero viri adhaerentes ei crediderunt; in quibus et Dionysius Areopagita et mulier nomine Damaris et alii cum eis.