Vulgata

Intendens autem concilium Paulus ait: "Viri fratres, ego omni conscientia bona conversatus sum ante Deum usque in hodiernum diem".

Princeps autem sacerdotum Ananias praecepit astantibus sibi percutere os eius.

Tunc Paulus ad eum dixit: "Percutiet te Deus, paries dealbate! Et tu sedes iudicans me secundum legem et contra legem iubes me percuti?".

Et, qui astabant, dixerunt: "Summum sacerdotem Dei maledicis?".

Dixit autem Paulus: "Nesciebam, fratres, quia princeps est sacerdotum; scriptum est enim: "Principem populi tui non maledices"".

Sciens autem Paulus quia una pars esset sadducaeorum, et altera pharisaeorum, exclamabat in concilio: "Viri fratres, ego pharisaeus sum, filius pharisaeorum; de spe et resurrectione mortuorum ego iudicor".

Et cum haec diceret, facta est dissensio inter pharisaeos et sadducaeos; et divisa est multitudo.

Sadducaei enim dicunt non esse resurrectionem neque angelum neque spiritum; pharisaei autem utrumque confitentur.

Factus est autem clamor magnus; et surgentes scribae quidam partis pharisaeorum pugnabant dicentes: "Nihil mali invenimus in homine isto: quod si spiritus locutus est ei aut angelus";

et cum magna dissensio facta esset, timens tribunus ne discerperetur Paulus ab ipsis, iussit milites descendere, ut raperent eum de medio eorum ac deducerent in castra.

Sequenti autem nocte, assistens ei Dominus ait: "Constans esto! Sicut enim testificatus es, quae sunt de me, in Ierusalem, sic te oportet et Romae testificari".

Facta autem die, faciebant concursum Iudaei et devoverunt se dicentes neque manducaturos neque bibituros, donec occiderent Paulum.

Erant autem plus quam quadraginta, qui hanc coniurationem fecerant;

qui accedentes ad principes sacerdotum et seniores dixerunt: "Devotione devovimus nos nihil gustaturos, donec occidamus Paulum.

Nunc ergo vos notum facite tribuno cum concilio, ut producat illum ad vos, tamquam aliquid certius cognituri de eo; nos vero, priusquam appropiet, parati sumus interficere illum".

Quod cum audisset filius sororis Pauli insidias, venit et intravit in castra nuntiavitque Paulo.

Vocans autem Paulus ad se unum ex centurionibus ait: "Adulescentem hunc perduc ad tribunum, habet enim aliquid indicare illi".

Et ille quidem assumens eum duxit ad tribunum et ait: "Vinctus Paulus vocans rogavit me hunc adulescentem perducere ad te, habentem aliquid loqui tibi".

Apprehendens autem tribunus manum illius, secessit cum eo seorsum et interrogabat: "Quid est, quod habes indicare mihi?".

Ille autem dixit: "Iudaei constituerunt rogare te, ut crastina die Paulum producas in concilium, quasi aliquid certius inquisiturum sit de illo.

Tu ergo ne credideris illis; insidiantur enim ei ex eis viri amplius quadraginta, qui se devoverunt non manducare neque bibere, donec interficiant eum; et nunc parati sunt exspectantes promissum tuum".

Tribunus igitur dimisit adulescentem praecipiens, ne cui eloqueretur quoniam "haec nota mihi fecisti".

Et vocatis duobus centurionibus, dixit: "Parate milites ducentos, ut eant usque Caesaream, et equites septuaginta et lancearios ducentos, a tertia hora noctis,

et iumenta praeparate", ut imponentes Paulum salvum perducerent ad Felicem praesidem,

scribens epistulam habentem formam hanc:

Claudius Lysias optimo praesidi Felici salutem.

Virum hunc comprehensum a Iudaeis et incipientem interfici ab eis, superveniens cum exercitu eripui, cognito quia Romanus est.

Volensque scire causam, propter quam accusabant illum, deduxi in concilium eorum;

quem inveni accusari de quaestionibus legis ipsorum, nihil vero dignum morte aut vinculis habentem crimen.

Et cum mihi perlatum esset de insidiis, quae in virum pararentur, confestim misi ad te denuntians et accusatoribus, ut dicant adversum eum apud te".

Milites ergo, secundum praeceptum sibi assumentes Paulum, duxerunt per noctem in Antipatridem;

et postera die, dimissis equitibus, ut abirent cum eo, reversi sunt ad castra.

Qui cum venissent Caesaream et tradidissent epistulam praesidi, statuerunt ante illum et Paulum.

Cum legisset autem et interrogasset de qua provincia esset, et cognoscens quia de Cilicia:

Audiam te, inquit, cum et accusatores tui venerint; iussitque in praetorio Herodis custodiri eum.