Vulgata

Dixitque Dominus ad Moy sen: "Praecide tibi duas ta bulas lapideas instar priorum, et scribam super eas verba, quae habuerunt tabulae, quas fregisti.

Esto paratus mane, ut ascendas statim in montem Sinai; stabisque mihi super verticem montis.

Nullus ascendat tecum, nec videatur quispiam per totum montem; oves quoque et boves non pascantur e contra".

Excidit ergo duas tabulas lapideas, quales antea fuerant; et de nocte consurgens ascendit in montem Sinai, sicut praeceperat ei Dominus, portans secum tabulas.

Cumque descendisset Dominus per nubem, stetit cum eo vocans in nomine Domini.

Et transiens coram eo clamavit: "Dominus, Dominus Deus, misericors et clemens, patiens et multae miserationis ac verax,

qui custodit misericordiam in milia, qui aufert iniquitatem et scelera atque peccata, nihil autem impunitum sinit, qui reddit iniquitatem patrum in filiis ac nepotibus in tertiam et quartam progeniem".

Festinusque Moyses curvatus est pronus in terram et adorans

ait: "Si inveni gratiam in conspectu tuo, Domine, obsecro, ut gradiaris nobiscum; populus quidem durae cervicis est, sed tu auferes iniquitates nostras atque peccata nosque possidebis".

Respondit Dominus: "Ego inibo pactum coram universo populo tuo; mirabilia faciam, quae numquam visa sunt super totam terram nec in ullis gentibus, ut cernat cunctus populus, in cuius es medio, opus Domini terribile, quod facturus sum tecum.

Observa cuncta, quae hodie mando tibi: ego ipse eiciam ante faciem tuam Amorraeum et Chananaeum et Hetthaeum, Pherezaeum quoque et Hevaeum et Iebusaeum.

Cave, ne umquam cum habitatoribus terrae, quam intraveris, iungas amicitias, quae tibi sint in ruinam;

sed aras eorum destrue, confringe lapides palosque succide.

Noli adorare deum alienum: Dominus Zelotes nomen eius, Deus est aemulator.

Ne ineas pactum cum hominibus illarum regionum, ne, cum fornicati fuerint cum diis suis et sacrificaverint eis, vocet te quispiam, et comedas de immolatis.

Nec uxorem de filiabus eorum accipies filiis tuis, ne, postquam ipsae fuerint fornicatae cum diis suis, fornicari faciant et filios tuos in deos suos.

Deos conflatiles non facies tibi.

Sollemnitatem Azymorum custodies: septem diebus vesceris azymis, sicut praecepi tibi, in tempore constituto mensis Abib; mense enim verni temporis egressus es de Aegypto.

Omne, quod aperit vulvam generis masculini, meum erit; de cuncto grege tuo tam de bobus quam de ovibus meum erit.

Primogenitum asini redimes ove, sin autem nec pretium pro eo dederis, franges cervicem eius. Primogenitum filiorum tuorum redimes; nec apparebis in conspectu meo vacuus.

Sex diebus operaberis, die septimo cessabis etiam arare et metere.

Sollemnitatem Hebdomadarum facies tibi in primitiis frugum messis tuae triticeae et sollemnitatem Collectae, quando, redeunte anni tempore, cuncta conduntur.

Tribus temporibus anni apparebit omne masculinum tuum in conspectu omnipotentis Domini, Dei Israel.

Cum enim tulero gentes a facie tua et dilatavero terminos tuos, nullus insidiabitur terrae tuae, ascendente te et apparente in conspectu Domini Dei tui ter in anno.

Non immolabis super fermento sanguinem hostiae meae; neque residebit mane de victima sollemnitatis Paschae.

Primitias frugum terrae tuae afferes in domum Domini Dei tui. Non coques haedum in lacte matris suae".

Dixitque Dominus ad Moysen: "Scribe tibi verba haec, quibus et tecum et cum Israel pepigi foedus".

Fuit ergo ibi cum Domino quadraginta dies et quadraginta noctes; panem non comedit et aquam non bibit et scripsit in tabulis verba foederis, decem verba.

Cumque descenderet Moyses de monte Sinai, tenebat duas tabulas testimonii et ignorabat quod resplenderet cutis faciei suae ex consortio sermonis Domini.

Videntes autem Aaron et filii Israel resplendere cutem faciei Moysi, timuerunt prope accedere;

vocatique ab eo reversi sunt tam Aaron quam principes synagogae. Et postquam locutus est ad eos,

venerunt ad eum etiam omnes filii Israel; quibus praecepit cuncta, quae audierat a Domino in monte Sinai.

Impletisque sermonibus, posuit velamen super faciem suam,

quod ingressus ad Dominum et loquens cum eo auferebat, donec exiret; et tunc loquebatur ad filios Israel omnia, quae sibi fuerant imperata.

Qui videbant cutem faciei Moysi resplendere, sed operiebat ille rursus faciem suam, donec ingressus loqueretur cum eo.