Vulgata

Vocavit itaque Isaac Iacob et benedixit eum praecepit que ei dicens: "Noli accipere coniugem de filiabus Chanaan;

surge, vade in Paddanaram ad domum Bathuel patris matris tuae et accipe tibi inde uxorem de filiabus Laban avunculi tui.

Deus autem omnipotens benedicat tibi et crescere te faciat atque multiplicet, ut sis in multitudinem populorum;

et det tibi benedictiones Abraham tibi et semini tuo tecum, ut possideas terram peregrinationis tuae, quam pollicitus est Deus avo tuo".

Cumque dimisisset eum Isaac, profectus est in Paddanaram ad Laban filium Bathuel Aramaei fratrem Rebeccae matris Iacob et Esau.

Videns autem Esau quod benedixisset pater suus Iacob et misisset eum in Paddanaram, ut inde uxorem duceret, et quod post benedictionem praecepisset ei dicens: "Non accipies uxorem de filiabus Chanaan",

quodque oboediens Iacob parentibus suis isset in Paddanaram;

probans quoque quod non libenter aspiceret filias Chanaan pater suus,

ivit ad Ismaelem et duxit uxorem, absque iis, quas habebat, Mahalath filiam Ismael filii Abraham sororem Nabaioth.

Igitur egressus Iacob de Bersabee pergebat Charran.

Cumque venisset ad quendam locum et vellet in eo requiescere post solis occubitum, tulit de lapidibus, qui iacebant, et supponens capiti suo dormivit in eodem loco.

Viditque in somnio scalam stantem super terram et cacumen illius tangens caelum, angelos quoque Dei ascendentes et descendentes per eam

et Dominum innixum scalae dicentem sibi: "Ego sum Dominus, Deus Abraham patris tui et Deus Isaac. Terram, in qua dormis, tibi dabo et semini tuo.

Eritque semen tuum quasi pulvis terrae; dilataberis ad occidentem et orientem et septentrionem et meridiem; et benedicentur in te et in semine tuo cunctae tribus terrae.

Et ecce, ego tecum sum et custodiam te, quocumque perrexeris, et reducam te in terram hanc; nec dimittam te, nisi complevero quae dixi tibi".

Cumque evigilasset Iacob de somno, ait: "Vere Dominus est in loco isto, et ego nesciebam".

Pavensque: "Quam terribilis est, inquit, locus iste! Non est hic aliud nisi domus Dei et porta caeli".

Surgens ergo Iacob mane tulit lapidem, quem supposuerat capiti suo, et erexit in titulum fundens oleum desuper.

Appellavitque nomen loci illius Bethel; prius autem urbs vocabatur Luza.

Vovit Iacob etiam votum dicens: "Si fuerit Deus mecum et custodierit me in via hac, per quam ambulo, et dederit mihi panem ad vescendum et vestimentum ad induendum,

reversusque fuero prospere ad domum patris mei, erit mihi Dominus in Deum,

et lapis iste, quem erexi in titulum, erit domus Dei; cunctorumque, quae dederis mihi, decimas offeram tibi".