Vulgata

PSALMUS. David. Ad commemorandum.

Domine, ne in furore tuo arguas me neque in ira tua corripias me,

quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi, et descendit super me manus tua.

Non est sanitas in carne mea a facie indignationis tuae, non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.

Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum et sicut onus grave gravant me nimis. -

Putruerunt et corrupti sunt livores mei a facie insipientiae meae.

Inclinatus sum et incurvatus nimis; tota die contristatus ingrediebar.

Quoniam lumbi mei impleti sunt ardoribus, et non est sanitas in carne mea.

Afflictus sum et humiliatus sum nimis, rugiebam a gemitu cordis mei.

Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.

Palpitavit cor meum, dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.

Amici mei et proximi mei procul a plaga mea steterunt, et propinqui mei de longe steterunt.

Et laqueos posuerunt, qui quaerebant animam meam; et, qui requirebant mala mihi, locuti sunt insidias et dolos tota die meditabantur.

Ego autem tamquam surdus non audiebam et sicut mutus non aperiens os suum;

et factus sum sicut homo non audiens et non habens in ore suo redargutiones.

Quoniam in te, Domine, speravi, tu exaudies, Domine Deus meus.

Quia dixi: “Ne quando supergaudeant mihi; dum commoventur pedes mei, magnificantur super me".

Quoniam ego in lapsum paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.

Quoniam iniquitatem meam annuntiabo et sollicitus sum de peccato meo.

Inimici autem mei vivunt et confirmati sunt; et multiplicati sunt, qui oderunt me inique.

Retribuentes mala pro bonis detrahebant mihi, pro eo quod sequebar bonitatem.

Ne derelinquas me, Domine; Deus meus, ne discesseris a me.

Festina in adiutorium meum, Domine, salus mea.